آ کپسول تاخیری نوعی دارویی است که برای آزادسازی ماده(های) فعال خود در زمان یا مکان خاصی در بدن طراحی شده است. فرمول این کپسول به گونه ای است که در برابر تجزیه در محیط اسیدی معده مقاومت می کند و در عوض محتویات خود را در محیط قلیایی روده کوچک آزاد می کند. این انتشار تاخیری را می‌توان با استفاده از پوشش‌های ویژه یا فناوری‌های دیگر برای کنترل سرعت شکسته شدن کپسول و آزاد شدن مواد فعال به دست آورد.

کپسول‌های تاخیری اغلب برای داروهایی استفاده می‌شوند که می‌توانند باعث تحریک یا آسیب به پوشش معده شوند یا برای اثربخشی مطلوب باید در روده کوچک جذب شوند. نمونه های رایج عبارتند از داروهای رفلاکس اسید، زخم، و بیماری التهابی روده. با به تاخیر انداختن آزادسازی ماده(ها) فعال، کپسول های تاخیری رهش همچنین می توانند به افزایش مدت زمان اثر دارو کمک کنند و امکان دوز کمتر و بهبود انطباق بیمار را فراهم کنند.

کپسول های توخالی با پوشش روده